Integracja sensoryczna

Integracja sensoryczna:

Jest procesem, w trakcie którego mózg otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów, segreguje je, interpretuje, porównuje z wcześniejszymi doświadczeniami i w efekcie odpowiada właściwą reakcją (zachowaniem, ruchem, reakcją obronną itp.). W każdym momencie naszego życia, do mózgu trafia niezliczona ilość informacji pochodzących nie tylko z oczu, uszu, nosa czy języka. Do prawidłowego działania układu nerwowego, potrzebny jest przede wszystkim sprawny przepływ bodźców z układu proprioceptywnego (który odpowiedzialny jest za odbiór bodźców uaktywnianych przy mocnym nacisku, silnego dotyku, upadania, skakania, przeciskania się), przedsionkowego (odpowiadającego za ruch i równowagę) i dotykowego. Dysfunkcja integracji któregokolwiek z powyższych zmysłów może doprowadzić do różnorodnych zaburzeń

Na czym polega terapia

Terapia w tej metodzie wygląda jak zabawa, ale jest to zabawa „naukowa”, poprzez którą układ nerwowy i mózg dzieci uczą się właściwego reagowania na bodźce zewnętrzne atmosfera podczas terapii sprzyja zaangażowaniu dziecka oraz osiąganiu większych i szybszych postępów w rozwoju. Zajęcia odbywają się 1-3 razy w tygodniu (w zależności od potrzeb dziecka) i trwają ok 45 minut.

Podczas specjalnie dobranych zabaw ruchowych, odbywających się z wykorzystaniem wielu atrakcyjnych przyrządów i pomocy dydaktycznych, dziecko w naturalny sposób wyrównuje deficyty w obrębie poszczególnych narządów zmysłów. W terapii sI podstawę stanowi stymulacja zmysłu równowagi podczas różnorodnych zabaw prowadzonych na sprzęcie podwieszanym (huśtawki, platformy, trapezy, drabinki, walce). Wiele jest ćwiczeń i zabaw stymulują cych czucie powierzchniowe i głębokie, zmysł wzroku, słuchu i węchu.

Podczas zajęć dziecko jest zachęcane i kierowane do wykonywania aktywności sprzyjających minimalizowaniu jego deficytów rozwojowych. Stopień trudności tych aktywności stopniowo wzrasta w miarę czynionych przez nie postępów. Nie mogą być one ani za łatwe, ani zbyt trudne. W terapii sI każde ćwiczenie powinno kończyć się sukcesem. Ważnym aspektem tej terapii jest motywacja pacjenta. Dzieci są zachęcane do aktywnego uczestnictwa w zabawach.

Terapia Integracji sensorycznej jest zazwyczaj dla dziecka przyjemnością, ale wymaga też od niego dużego zaangażowania i niekiedy sporego wysiłku. Rolą terapeuty jest umiejętne zachęcanie i prowokowanie dziecka do aktywności nawet wówczas, gdy pewne rodzaje zabaw i ćwiczeń wzbudzają u niego niechęć lub lęk

Co powinno Cię zaniepokoić

Kłopoty z integracją sensoryczną mogą być zauważalne już w wieku niemowlęcym, ale najczęściej wychwytuje się je w wieku przedszkolnym lub wczesnym wieku szkolnym. Im wcześniej zostaną zauważone, tym łatwiej będzie im przeciwdziałać. Rodzicu jeśli Twoje dziecko:

• jest niespokojne, płaczliwe bez wyraźnego powodu,
• ma kłopoty z zaśnięciem,
• negatywnie reaguje na wykonywane przy nim czynności pielęgnacyjne i higieniczne,
• ma trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów,
• unika pieszczot, baraszkowania z rodzicami rodzeństwem,
• niechętnie dotyka niektórych przedmiotów lub tkanin,
• nie czuje swojej „siły”,
• ma słabą równowagę, często potyka się, przewraca,
• jest wyjątkowo wrażliwe na bodźce wzrokowe, słuchowe, dotykowe np. zatyka uszy, gdy słyszy jakiś dźwięk,
• ma obniżoną wrażliwość na bodźce np. nie zwraca uwagi na zimno, ból,
• jest nadmiernie ruchliwe np. biega, kreci się, skacze, huśta się,
• nie lubi zabaw ruchowych, gier sportowych,
• chodzi na palcach,

• przejawia duży lęk przed upadkiem lub wysokością, okazuje niepokój, gdy musi oderwać nogi od podłoża, np. wejść na wysokie schody, na drabinkę, usiąść na wysokim stołku,
• przejawia dużą dezorientację w przestrzeni: biegnie w inną stronę niż piłka, którą ma złapać, ma słabe wyczucie odległości,
• ma problem z nauczeniem się nowych zadań ruchowych np. jazdy na rowerze,
• preferuje siedzący tryb życia np. oglądanie TV, gry na komputerze,
• ma chorobę lokomocyjną,
• często myli stronę prawą i lewą, w obrębie własnego ciała oraz w otaczającej przestrzeni, podczas gier zespołowych zdarza się, że biegnie w innym kierunku niż jego drużyna, w inną stronę niż piłka, którą ma złapać, jest zdezorientowane, ma słabe wyczucie odległości,
• często reaguje złością, bywają agresywne,
• ma trudności z naśladowaniem ruchów,
• podczas zajęć stolikowych często podpiera głowę,

• ma kłopoty z opanowaniem technik szkolnych (pisanie, czytanie, liczenie),
• ma słabą koordynację ruchową (np. słabo wycina, rysuje),
• ma problemy z utrzymaniem uwagi nad zadaniem, nie doprowadza czynności do końca,
• nie lubi karuzeli, huśtawki, lub przeciwnie – uwielbia to,
• zamiast rysować, robi dziury w kartkach,
• uwielbia ruch, poszukuje go, dąży do niego. Jest stale w ruchu – biega, podskakuje, często zmienia pozycję ciała,
• często przytrafiają się mu przykre przygody tj. rozlanie mleka, strącenie wazonu, rozsypanie cukru itp.,
• podczas gimnastyki lub rytmiki wielu ćwiczeń nie jest w stanie wykonać, podobnie podczas swobodnych zabaw ruchowych – nie może dotrzymać kroku rówieśnikom.

Jeśli zauważyłeś u swojego dziecka któryś z powyższych objawów, warto zwrócić się o pomoc do wykwalifikowanego terapeuty integracji sensorycznej, by przeprowadził odpowiednią diagnostykę i sprawdził, czy niepokojące zachowanie Twojego dziecka nie wynika z zaburzeń integracji sensorycznej.